Hi ha horeca, we mogen weer! Iets waar deze kroegtijgers maar wát blij mee zijn.

Dry January? Daar doen echte kroegtijgers natuurlijk niet aan mee. Vier stamgasten vertellen in de nieuwste Quote, die u hier bestelt, over hun geliefde stamkroeg. Het gedeelde motto van deze bon vivants is er een om op te proosten: in de kroeg is iedereen gelijk.

In Hoppe is het al 351 jaar partij. Oude en nieuwe stamgasten proosten zij aan zij, de tap staat nooit stil. Bankier en effectenbeursman in ruste Rob Labadie (69) komt er al sinds de jaren zeventig, drinkt graag bolletjes bier (kleinere glaasjes), zit boordevol mooie kroegverhalen en heeft nog altijd hetzelfde gevoel als hij aan de bar staat.

Slappe smoezen Rob: ‘De telefoon hing bij de toiletten. Tijdens het plassen heb ik eindeloos mensen naar huis horen bellen met de meest slappe smoezen waarom ze niet op tijd thuis waren.’

Fortuinen Rob: ‘Ik ging daarna op de effectenbeurs werken en na het werk had iedereen altijd nog wel zin om wat te doen, ook om de stress van werk er af te drinken en kletsen, met een sigaartje erbij. We kwamen soms wel vier, vijf keer per week en dan de zaterdag ook nog! Fortuinen hebben we uitgegeven, jongere vrienden uit hetzelfde dispuut dronken eindeloos mee, “schrijf maar op m’n bon!” Maar het is allemaal zeker goed besteed. Ik had er ook een mooi huis van kunnen kopen, hoor, maar dan had ik al die herinneringen niet gehad.’

De Ballentent is voor veel Rotterdammers al decennialang vaste prik - en balletje prik - voor de beste ballen en een biertje, of Sancerre. Oud-burgemeester, havenarbeider en corpslid gaan hier bal aan bal, de dampende gezelligheid slaat meteen in het gezicht als een warme deken en als u eenmaal binnen bent, wilt u eigenlijk nooit meer naar huis. Directeur van ABS-Containers en bekende kop in de havenwereld Aad Blok-Strörmann (60) komt er al jaren.

Havencafé Aad: ‘Vroeger zat hier een douanedepot, nu is het een havencafé waar iedereen komt. Echt een doorsnee van Rotterdam. Kijk, daar zit meneer Peper even een balletje te eten, maar ook de havenwerkers komen hier lunchen.’

Sander Schimmelpenninck kwam hier ook vaak, samen met andere corpsballetjes die hier studeerden

Oliedeals Barman Paul: ‘Dit is een hele leuke zaak om te werken. Geen dag is hetzelfde. Jonnie en Anita, met alle respect, staan hier op de bar, maar ik heb ook weleens gezien dat hele oliedeals op bierviltjes worden getekend. Sander Schimmelpenninck kwam hier ook vaak, samen met andere corpsballetjes die hier studeerden. Alleen maar goed volk, ik heb al die jaren dat ik hier werk nooit narigheid meegemaakt.’

Bij café Banka in Den Haag vindt u zowel een altijd zonnig terras in de zomer en het warme onvervalste huiskamergevoel tijdens donkere dagen, met vaste gasten als onmisbaar meubilair. Voormalig Wall Street- en kosmopolitisch bankenman en vrolijke borrelnoot Lau van Eesteren (63) drinkt er regelmatig goede wijnen en deelt mooie verhalen met zijn borrelclubje. Horecaman Mike (Michael) Branth (46), die sinds dit jaar Banka - opgericht in 1873 - runt, is een goed maatje van hem geworden. ‘Lau is de ideale stamgast!’

Gezelligheid Lau: ‘Het mooie aan een stamkroeg is dat je er jezelf kunt zijn, met een beetje dezelfde mensen om je heen, die ook van gezelligheid houden. Mike en ik hadden meteen een klik. We delen Brits bloed, hebben dezelfde humor. Ik was anders dan andere gasten, dat zag hij meteen, hè Mike? Ik lul echt met iedereen, ik kan ook een heel geëngageerd gesprek voeren met de afwasser. In de kroeg is iedereen gelijk.’

Vanuit de toga naar de toog. Kantoorgenoten van ’s lands oudste advocatenkantoor pakken na werk graag een wijntje of pilske bij klassieke bruine kroeg met chic randje Baron’s Lodge, in het bruisende hart van Den Bosch. Jean van Zinnicq Bergmann (69) ademt een en al Brabantse gezelligheid en is al tig jaar een graag geziene stamgast. ‘Ik drink tot het kijkglas vol zit!’

Vroeger hielden we met vriendjes lullepotten bij de vleet, in alle talen

Kiepenvel Jean: ‘Ik zal me altijd gedragen. Ik heb de pest aan dronken gasten die hun grenzen niet meer kennen. Ik zit meer ingetogen aan de toog. Vroeger hielden we met vriendjes lullepotten bij de vleet, in alle talen. Nu soms nog met kerst. Kiepenvel krijg ik als ik mooie carnavalsliedjes hoor in de kroeg, maar mijn favoriete kroegmuziekske blijft Het Kleine Café aan de Haven, waar iedereen gelijk is. Kun je die even opzetten, Ed?’

Eddy: ‘We draaien hier vooral Hollandse muziek, en uit de zeventiger jaren. Wist je dat dat nummertje van John de Bever hier is opgenomen? “Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht…” Nou, John krijgt hem ook niet van z’n gezicht als hij hier is, hij komt hier elke week. Drinkt Heineken in een Brandglas. Vindt-ie chiquer!’

Dorst gekregen naar nog meer mooie kroegverhalen? U leest het, en nog veel meer, in de nieuwste Quote, voor minder dan vier biertjes.