Alice weet het.Haar leven zou jaloers zijn op menig huisvrouw uit de jaren vijftig: het huis, de auto, de boodschappen, de echtgenoot.Hij werkt om dit leven voor haar mogelijk te maken.En daarom houdt ze van hem.Natuurlijk zou ze Jack ook graag meer zien dan zij, maar het Victory Project vereist offers.Jack doet belangrijk werk daarbuiten.Alle mannen van Victory zijn dat.Ze zijn, zoals Victory's impresario het als een mantra reciteert: 'De wereld veranderen'.Alice is blij om deel uit te maken van deze verandering, zelfs als ze niet weet wat dat is of waarom het belangrijk is.Het maakt niet uit: Alice hoeft het niet te weten.Jack doet dat, en dat is genoeg voor haar.Ze heeft tenslotte ook een belangrijke baan: koken;om schoon te maken;om ervoor te zorgen dat wanneer Jack thuiskomt, hij terugkomt naar een heiligdom.En dat heiligdom moet... volmaakt zijn.Dus wat als ze bijna geïsoleerd zijn, omringd door bruine heuvels en grijze woestijn?Alice begrijpt het.Het Victory Project vereist tenslotte geheimhouding - losse lippen laten schepen zinken en zo.En het is zeker niet de eerste experimentele gemeenschap die rond dergelijk werk is gebouwd.En het ontbreekt de gemeenschap zelf aan niets.De zwembaden schitteren fel in de Californische zon.De gazons zijn gevuld met palmbomen en groen gras.En het is niet alsof ze daar gevangen zitten.Alice en haar vrienden kunnen nog steeds de shuttle nemen naar de dichtstbijzijnde stad en winkelen naar de inhoud van hun portemonnee.Ja, de overwinning is perfect.Gewoon perfect.De meeste vrienden van Alice zijn het daarmee eens.Bunny kan klagen over haar twee kinderen.Peg kan lijken alsof ze eeuwig zwanger is.Maar welke kleine huiselijke beproevingen ze ook ondergaan, ze maken hun gewone middagcocktails des te lekkerder.Maar voor sommigen, zo lijkt het, is perfect niet genoeg.Margaret was een van Alice's beste vrienden.Op een dag liep ze met haar zoontje de woestijn in.De jongen kwam niet terug.En in zekere zin deed Margaret dat ook niet.Ja, haar lichaam keerde terug naar Victory, maar daarbuiten gebeurde iets.Alle medische hulp die ze sindsdien heeft gekregen, alle therapie, lijkt niet nodig te zijn.Haar ogen zijn leeg, haar stem merkwaardig dood.'We zouden hier niet moeten zijn,' zegt ze onhandig op Franks laatste zwembadfeestje - verwarde ogen, slappe handen.Frank heeft daar een antwoord op."Wat doen we hier?"vraagt ​​hij retorisch aan zijn kruiperige gasten.“De wereld veranderen!”ze zeggen.Maar Alice - vergeef het haar - voelt zichzelf ook veranderen.Ze ziet dingen die ze niet zou moeten zien, voelt dingen die ze niet zou moeten voelen.Op een dag verplettert ze een half dozijn eieren in haar hand, de een na de ander: geen reden, geen reden.Een andere dag, terwijl ze de ramen schrobt, sluit de gang zich op haar af en drukt haar tegen het glas.Ze heeft nachtmerries.Hallucinaties.Het zou niet moeten gebeuren.Ze weet dat deze hallucinaties alles kunnen verpesten.Wel, Alice weet dat haar leven perfect is - zo perfect glad en koel en vlekkeloos als een ei vers uit de doos.En wat er aan de binnenkant zit, ziet er misschien niet zo perfect uit."Positieven" in de gemeenschap van Victory kunnen moeilijk te ziften zijn.Iedereen leeft op een bepaald niveau in een staat van ontkenning, en zelfs schijnbare daden van zorg kunnen sinistere motivaties verhullen.Maar wanneer Alice het met Margaret eens begint te worden - dat er iets rot is in het hart van Victory - is haar zoektocht naar de waarheid bewonderenswaardigOverwinning kan aanvoelen als een sekte.Frank, de leider van de groep, wordt door velen behandeld als een bijna messiaanse figuur, wiens beslissingen en motieven nooit in twijfel kunnen en mogen worden getrokken.Wanneer een nieuwe werknemer zijn gretigheid uitdrukt om Frank te ontmoeten, slaat een andere werknemer hem neer en zegt hem dat hij vereerd moet zijn om gewoon op hetzelfde gras te lopen als Frank.Als Frank af en toe een peptalk houdt, zinspeelt hij ook op het feit dat buitenstaanders wat ze in Victory doen misschien gek of abnormaal vinden, voor de hele wereld klinkend als een sekteleider.Alice luistert naar opnames van Frank die spreekt - waar hij klinkt als deels zelfhulpgoeroe, deels spirituele swami.En tijdens een dansles reciteren de studenten (inclusief Alice) in koor: "Er is schoonheid in controle, er is gratie in symmetrie ... we bewegen als één."Gecombineerd versterken die elementen het verhaal dat Victory een soort machine is, zo je wilt - een waarin elke arbeider en echtgenote een radertje is, dat door Frank zelf naar een gril gestuurd kan worden.(Inderdaad, op een feestje laat Frank een arbeider dansen alsof hij een getrainde aap is.)Alice en Jack hebben een behoorlijk hartstochtelijk huwelijk.In één geval vindt een seksuele ontmoeting plaats op de eettafel.In een andere nemen de twee een gestolen moment in een slaapkamer tijdens een feestje, waar meer seksueel contact tussen de twee sterk wordt aangegeven.We zien niets kritisch in beide scènes, maar we zien vooral Alice in de greep van seksuele extase.Tijdens die gestolen ontmoeting (bij Frank's huis) loopt Frank bij hen binnen en kijkt toe.Alice merkt uiteindelijk Frank op, en ze kijkt naar hem terwijl Frank naar haar kijkt, loerend naar haar climax.Later, op een meer bedrijfsfeest, betrapt Alice opnieuw dat Frank naar haar lonkt: hij draait zich niet af.Maar misschien maakt vrouwelijke objectivering deel uit van Victory's cultuur.Tijdens dat zakelijke feest geeft Franks vrouw (Shelley) Frank een speciaal cadeau: een stripper die uiteindelijk in een gigantisch champagneglas kronkelt.De stripper lijkt niet uit te kleden tot aan haar verjaardagspak: ze lijkt een nauwsluitend, meestal doorschijnend plastic bodysuit te dragen.(Nogmaals, bioscoopbezoekers zullen niets kritisch zien, maar het is zeker bedoeld om prikkelend en objectiverend te voelen).Een vrouw loopt door een zwembad zonder topje (hoewel de camera ons alleen haar blote rug laat zien).Vrouwen met witte pruiken en een badpak zijn te zien op Victory's televisieschermen en in Alice's dromen.Alice en Jack kussen en omhelzen elkaar - soms teder, soms hartstochtelijk.Alice neemt een paar baden;we zien haar schouders en, onduidelijk, andere delen van haar, maar er is niets kritisch te zien.Vrouwen dragen badpakken, onthullende avondkleding en nauwsluitende kleding.Jack wordt afgebeeld zonder shirt.[Spoiler Warning] Tijdens een etentje beweert Frank dat hij en Alice samen sliepen.Het is de enige aanwijzing voor een dergelijke ontmoeting tijdens de film, en iedereen, inclusief Alice, lijkt geschokt door de beschuldiging.Maar ze ontkent het ook niet.Mensen sterven in Don't Worry Darling - een door haar eigen hand.Het zelfmoordslachtoffer staat op een dak en trekt een mes over haar keel, en valt dan van het dak uit het zicht.(In flashback zien we het lichaam op de grond landen.) Iemand anders wordt gedood nadat hij met een glas op zijn hoofd is geraakt.Een ander slachtoffer wordt neergestoken.Bloed bedekt iemands nachthemd.Een personage wikkelt stoïcijns haar hoofd in plastic keukenfolie, alsof ze kalm zelfmoord test.Een mysterieus bewegende muur drukt tegen een enorm raam en dreigt haar erdoorheen te duwen.Alice lijkt een andere vrouw aan de andere kant van een spiegel te zien - ze slaat haar voorhoofd tegen het glas totdat de spiegel begint te breken en het bloed begint te stromen.Twee auto's botsen op elkaar, mogelijk met dodelijke afloop.We horen over stervende kinderen.Beveiligingspersoneel behandelt Alice ruw.Iemand ondergaat pijnlijke shocktherapie.Mensen worstelen fysiek met elkaar, en iemand wordt tegen zijn wil meegesleurd.Mensen rijden gevaarlijk.Een vliegtuig lijkt naar beneden te gaan in de ruige heuvels rond Victory.Er gaan geruchten dat Victory's mannen aan een wapen werken.Soms schudt de aarde, vermoedelijk door wat er op de werkvloer/laboratorium gebeurt.We horen zeven f-woorden en één s-woord.We horen ook "a-", "b-ch" en "h-".Gods naam wordt meer dan 15 keer misbruikt, en Jezus' naam wordt twee keer misbruikt.Middelvingers zijn ook zichtbaar.De jaren vijftig waren een booze tijd, en Victory schenkt er veel van.De film begint met Alice en haar vrienden die cocktails op hun hoofd balanceren terwijl ze dansen om hun echtgenoten te vermaken.Alle betrokkenen zijn duidelijk behoorlijk dronken, en ze worden steeds meer.Alice en haar vrienden drinken gretig ergens anders cocktails.Ze maken grapjes over het drinken van Peg tijdens de zwangerschap.Inderdaad, bijna elke bijeenkomst gaat gepaard met alcohol (of het nu cocktails of champagne, bier of wijn is).Bunny, een van Alice' vrienden, rookt regelmatig sigaretten.Wanneer Jack zich zorgen begint te maken over het steeds grilliger gedrag van Alice en de belangstelling van het bedrijf begint te trekken, komt een arts een hele reeks medicijnen voorschrijven om Alice te helpen beter te worden (zegt hij).Jack houdt vol dat het niet nodig is, en de dokter vertrekt zonder op de kwestie te drukken.In het hart van Don't Worry Darling liggen veel leugens op de loer.En de mensen die het hen vertellen zullen er alles aan doen om hun bedrog te beschermen.Maak je geen zorgen Darling, vertelt de titel van de film ons.Maar schat, er is genoeg om je zorgen over te maken.Dat geldt natuurlijk ook voor Alice zelf.De wereld waarin de film haar vraagt ​​te navigeren is raar en verontrustend - net zo dromerig en uiteindelijk verontrustend als een ander Alice's Wonderland.(Regie Olivia Wilde is trouwens zeker van plan dat we deze literaire Alice in herinnering brengen: de terugkerende beelden van ramen en spiegels herinneren ons herhaaldelijk aan Lewis Carrolls boek Through the Looking Glass en What Alice Found There.) Het is een gruwelijke thriller die neemt een aantal slimme, onverwachte wendingen en belandt op een diep (en doelbewust) verontrustende plaats.Maar kijkers komen er niet ongeschonden vanaf.Hoewel ze soms slim is, is Don't Worry Darling verward en verward over anderen.Sommige wendingen van de plot voelen alsof ze zijn opgesteld door een wasbeer - wat vooral onaangenaam is in een drama dat duidelijk wil dat de kijkers nadenken.En dan hebben we het nog niet eens over de inhoud die we zien en horen: de taal, het bloed en vooral de seks."Ik bleef maar zeggen: 'Waarom is er geen goede seks meer in de film?'" vertelde Wilde aan Vogue.Ze was vastbesloten om seks terug te brengen in de film met Don't Worry Darling, blijkbaar - hoewel Plugged In zou kibbelen dat het een 'goede' ontwikkeling was.Don't Worry Darling wil een trippy, erotische en (vooral) doordachte thriller zijn.Maar gezien de problemen van de film, zou ik niet twee keer nadenken om hem over te slaan.Paul Asay maakt sinds 2007 deel uit van de Plugged In-staf en heeft ongeveer 15 triljoen films en televisieprogramma's bekeken en beoordeeld.Hij heeft ook voor een aantal andere publicaties geschreven, waaronder Time, The Washington Post en Christianity Today.De auteur van verschillende boeken, Paul houdt ervan om spiritualiteit te vinden op onverwachte plaatsen, inclusief populair amusement, en hij houdt van alles wat met superhelden te maken heeft.Zijn ondeugden omvatten James Bond-films, Mountain Dew en verschrikkelijke B-films.Hij is getrouwd, heeft twee kinderen en een neurotische hond, loopt af en toe marathons en hoopt ooit zijn eigen smoking te bezitten.Voel je vrij om hem te volgen op Twitter @AsayPaul.