Minnie Kruip blij met nalatenschap Joop Kruip in boekvorm
Onlangs werd in een oude Pastoor van Arsschool in Lichtenvoorde een muurschildering van Joop Kruip ontdekt. Het werk bleek ‘verstopt’ achter een gipswandje in de aula van de school alwaar een groep jonge kunstenaars was neergestreken. De school staat op de nominatie om gesloopt te worden om plaats te maken voor huizen. Naar aanleiding van de vondst kwam correspondent Henri Walterbos in contact met Minnie Kruip-Pothof, de weduwe van Joop. Daarover maakte hij volgend verhaal dat we onze lezers niet willen onthouden.
LICHTENVOORDE/DE HAART - In de zoektocht naar informatie over de muurschildering is het een logische stap om met Minnie Kruip-Pothof in contact te treden. Na een allerhartelijkst telefoontje zit ik een half uur later al bij haar aan tafel in de prachtige, bijna sprookjesachtige, boerderij waar het gezin leefde, in de Haart, onder de rook van Aalten. Op de keukentafel ligt de originele schetstekening van de muurschildering in de voormalige Pastoor van Ars school al klaar. Minnie wijst er trots naar en gaat zitten.
Belevingswereld van kinderen Naast de schets een zeven boekwerkjes tellend gebundeld boekwerk ‘Joop Kruip’, dat de familie april dit jaar in eigen beheer uitbracht, om recht te doen aan de kunstenaar, zijn levenswerk en nalatenschap. In het boek weinig tot geen informatie over de aangetroffen muurschildering. ‘Ontwerp voor muurschildering kleuterschool, 40x55 cm, Gouache op papier,’ aldus de tekstregel bij de schets. Meer niet. Minnie vertelt vervolgens wat zij er nog vanaf weet. “Hij heeft het gemaakt in het jaar dat onze oudste zoon werd geboren, 1966. Ik weet er niet veel meer van. Joop maakte echt iets vanuit de belevingswereld van kinderen, voor kinderen, dat zij het leuk vonden om naar te kijken. Een paar jaar geleden ben ik naar de school gegaan omdat ik er foto’s van wilde maken voor het boek over Joop. Zeiden ze op school ‘we doen op deze plek van alles met de kinderen. Toneel, handenarbeid. Hebben we er een gipsenwand voor gemaakt omdat we veel te bang waren dat het beschadigd zou worden.’”
Joop Kruip aan het werk. Foto: Alex Vreeman
Contraprestatie Het kunstwerk kwam tot stand dankzij de regeling ‘Contraprestatie’. De Beeldende Kunstenaars Regeling was van 1956 tot 1987 een regeling in Nederland, waardoor kunstenaars in ruil voor hun diensten of kunstwerken een inkomen konden krijgen. “In het kader van de wederopbouw was er voor elk Rijksoverheidsgebouw maximaal 1% van de som te besteden aan kunst,” weet Minnie nog. Dat het kunstwerk op de school een muurschildering is, dat zal zijn omdat het goedkoper is dan een mozaïek, wat veel kostbaarder is. Als dit bewaard kan worden moet het weer ergens binnen geplaatst worden,” verwacht Minnie. “De landelijke Organisatie Heemschut heeft er voor gezorgd dat een mozaïek van Joop aan een wand in Utrecht nog is uitgezaagd, bewaard gebleven en herplaatst in een nieuwbouw. Daarna kreeg ik een keer bericht uit Apeldoorn waar ook een mozaïek aan de buitenkant van een school zit, dat ze dat ook bewaren. Dat is nu gelukkig weer gaande. Van alles wat weer is opgebouwd in de tijd van de wederopbouw, is heel veel verloren gegaan. Ik zou het prachtig vinden dat de muurschildering bewaard zou kunnen worden, want niemand zal iets maken zoals Joop dat vroeger deed. En er zullen veel mensen herinneringen aan hebben die daar op school hebben gezeten. Ik ga zeker kijken, want het enige wat ik heb is de schets.” Drie jaar geleden werden zes mozaïekwerken van Joop Kruip in de voormalige Ludgerusschool in Lichtenvoorde nog hersteld en gerestaureerd die nu onderdeel zijn van de nieuwe IEKC (Integraal Educatief Kindcentrum, HW), het Gele Park in Lichtenvoorde.
Boek Dan het boek weer. Een prachtig naslagwerk over de kunstenaar Joop Kruip. Minnie is er blij mee en trots op. “Er is ontzettend veel werk verzet, veel research in Joop zijn dagboeken, notities en werken gedaan. Ik zei steeds ‘Joop is d’r zelf ok bi-j,’ en wees ik noar ziene piepe wee nog op toafel steet,” wijst ze naar de betreffende pijp, naast een prachtige oude monica in het atelier van Joop, waar alles nog precies zo ligt zoals Joop er werkte. “Wi-j hebt echt ons beste edoan um d’r een mooi oaverzicht van te maken. We hadden een hele mooie groep van 11 mensen waar we het mee gemaakt hebben. Het behoud van het werk van Joop, daar ging het om, het zorgdragen voor Joop zijn werk. Het idee ontstond in 2018. Vanaf januari 2019 kwamen ze een dag in de maand hier. Dat is een paar jaar zo doorgegaan, tot aan corona. Hebben ze al zijn werk uitgezocht, waar ze alleen al anderhalf jaar over gedaan hebben om zijn werk te bekijken. Het boek kost 50 euro. Het is bewust goedkoop gehouden want mensen moeten het wel kunnen betalen. Het gaat ons niet om het geld. Het gaat om Joop. Joop was altijd heel bescheiden, altijd op de achtergrond. Als hij tentoonstellingen had en het werd geopend, werd zijn naam genoemd, hoorde je ineens van achter in de zaal iemand zachtjes reageren. Dat was Joop. Ik leef tussen het werk van Joop. Ik vind dat hij ontzettend mooi werk heeft gemaakt en dat daar te weinig aandacht voor is. Dat heeft ook met zijn eigen karakter te maken. Ik kijk er zelf graag naar, hoe mooi is het dan dat anderen eens denken ‘goh, laat ik eens in een boek van Joop Kruip kijken.’ Het moest gaan over de hoeveelheid werk die hij heeft gemaakt, waar ze keuzes in moesten maken vanwege de hoeveelheid, de ontwikkeling, maar ook wie Joop als persoon was. Zijn werk was het allerbelangrijkste in zijn leven. Hij vergde altijd het uiterste van zichzelf. Alle foto’s in het boek zijn gemaakt door Alex Vreeman. Tijdens zijn opleiding moest Alex een keer een kunstenaar fotograferen. Alex koos Joop uit en is altijd blijven komen, maakte soms onverwachte foto’s.”
Minnie vervolgt: “Bij Joop kun je eigenlijk niet spreken van een bepaalde stijl. Zijn werk is wel herkenbaar. Joop werkte volledig vanuit de emotie van het moment. Hij was een heel erg gevoelsmens, werkte helemaal vanuit zijn stemming. Heel veel mensen weten precies wat ze gaan maken als ze aan iets beginnen. Joop wist vooraf nooit wat hij ging maken. Hij zette iets met penseel of potlood op papier, en toen ging hee wieter. Joop had de opleidingen ‘monumentaal -’, ‘portret- ‘en ‘vrij schilderen’ gedaan. Toen hij nog op de AKI zat kreeg hij een half jaar tijd om mozaïeken te maken. Hij heeft er velen gemaakt. Ook glas in lood maakte hij, graffito (techniek voor het maken van muur- en geveldecoraties, waarbij op een grondlaag van klei of pleisterwerk één of meer pleisterlagen (kraslagen) in andere kleuren worden aangebracht, HW). Ook met hout heeft hij prachtige dingen gedaan.”
Niet commercieel Dan komt Minnie aan met twee prachtige kunsthoutwerken van heel bijzonder hardhout. “Die paneeltjes gingen tijdens een expositie als broodjes weg. Hij heeft ze daarna nooit meer gemaakt. Joop was geenszins commercieel. Best wel eens lastig, want je had het geld wel nodig. Hij zou nooit alleen maar voor geld werken. Dat was hem ook zo geleerd in de opleiding, dat je niet met geld bezig moest zijn als je zo met emotie bezig bent. Later is hij nog even docent geweest op een kunstacademie in Kampen. Zei hij ‘verdorie, daar krijgen ze wel te horen wat ze moeten doen om later aan opdrachten te komen. Hadden wij dat ook maar gehad.’ Hij heeft dat zelf als een heel groot nadeel gezien.” Het boek geeft haar veel voldoening. “Dan könt ze zeen dat Joop neet zomoar ne prutser was,” lacht ze.
Boekpresentatie Het boekwerk verscheen als het ware in stilte. “Publiciteit en een officiële boekpresentatie zijn er niet geweest. Daar waren we helemaal niet mee bezig. Het boek was te koop tijdens de expositie van Joop zijn werken in de Koppelkerk in Bredevoort, eerder dit jaar. Het is er daarna niet meer van gekomen. Er zullen vast nog wel meer tentoonstellingen komen. De eerstvolgende expositie wordt er een met alleen maar tekeningen,” weet Minnie al.
De zeven boekjes die samen het boekwerk Joop Kruip vormen. Foto: Henri Walterbos
‘Het boek’ Joop Kruip bestaat uit zeven kleinere boekwerkjes, ieder met een eigen titel; ‘Ik ben bezig met mijn handen en ik denk’, ‘Natuur & Landschap’, ‘Portretten, Mensen en Fantasiefiguren’, ‘Stills, Stilleven, & Interieur’, ‘Van Figuratie naar Abstractie & Terug’, ‘Monumentaal werk’ en ‘Situering, Herinnering & Nawoord.’ Auteurs van het 307 pagina’s tellende indrukwekkende boekwerk zijn kunsthistorici Jaap Nijstad en Wim Prinsen, onder eindredactie van Lejo Schenk.
De openingstekst van het boek klopt volledig, na een rondleiding te hebben gehad door Joop’s ateliers en hiermee door zijn leven, en het atelier van Minnie zelf, die prachtige keramiek maakt; ‘In het atelier van Joop Kruip is veel hetzelfde gebleven. Na zijn dood in 2016 heeft zijn vrouw Minnie zorggedragen voor de nalatenschap. Vooral de rust is bewaard gebleven en daarmee de sfeer van de werkplek. De spreekwoordelijke geest van de kunstenaar huist er nog en, misschien nog belangrijker, zijn ziel.’ Het werk en de nalatenschap van Joop Kruip verdient absoluut een eigen museum. Zijn nalatenschap is immens en ontroerend mooi. Zo verdient de muurschildering ook een tweede leven. Het boek Joop Kruip is verkrijgbaar bij de boekhandel in Lichtenvoorde en via de website Joopkruip.nl.
‘Sleuteljaren’ Uit: ‘Joop Kruip, ik ben bezig met mijn handen en ik denk’, boek 1 van 7. ‘Joop Kruip, geboren 22 maart 1935 te Lichtenvoorde, in het gezin van huisschilder Hendrik Kruip en zijn vrouw Anna Zonderland. Joop is de jongste van 11 kinderen. Joops vader overlijdt in 1937. In de periode 1952-1956 studeerde Joop aan de AKI in Enschede. Joop studeert cum laude af. In 1954 krijgt Joop zijn eerste opdracht monumentaal werk, voor een Mariakapelletje in Haaksbergen. Andere opdrachten voor Haarlem en Vragender volgen. 1957 Krijgt Joop zijn eerste grote openbare opdracht voor een serie mozaïeken aan de St. Ludgerusschool in Lichtenvoorde. Vanaf 1963 woont Joop samen met zijn vrouw Minnie Pothof in de ‘Keet’ in Lichtenvoorde. Opdrachten door de jaren heen; mozaïeken in de St. Franciscuskerk Nijmegen, schakelkastenfabriek Odink en Koenderink Haaksbergen, vele vestigingen van Boerenleenbanken, DRU-fabriek Ulft, Exoduskerk Gorinchem, Nationale Investeringsbank Den Haag, Philips conferentiecentrum Hilvarenbeek. Laatste openbare opdrachten zijn een reliëf aan de Hamalandhal Lichtenvoorde en gemeentehuis Aalten. Van 1980-1983 is Joop docent aan de Christelijke Academie voor Beeldende Kunst Kampen. Na een periode van afnemende gezondheid overlijdt Joop op 26 oktober 2016 thuis, in de armen van zijn vrouw Minnie…’
Wij gebruiken cookies om het gebruik van de website te analyseren en om het mogelijk te maken content via social media te bekijken. Cookies van onszelf en van derden kunnen worden gebruikt om advertenties te tonen die aansluiten op uw interesses. Deze cookies kunt u weigeren via de knop Cookie-instellingen aanpassen
Onze privacy statement kunt u hier lezen